وقتی برای اولین بار استنشاق می‌کنید، روشی که استنشاق می‌کنید می‌تواند این تجربه را ایجاد یا خراب کند. این بسیار مهم است! اگر دم نادرست انجام دهید، می تواند منجر به سرفه یا افزایش ناخوشایند نیکوتین شود.اساساً دو نوع تکنیک استنشاق وجود دارد: دهان به ریه و مستقیم ریه. روش ایده آل استنشاق به ویپی که می خواهید استفاده کنید بستگی دارد.
دهان به ریه
ضربه‌های MTL معمولاً در ویپ‌های کوچک‌تر با سیم‌پیچ‌هایی با مقاومت بالا، با استفاده از نیکوتین بالا، بهترین عملکرد را دارند. وقتی از این دستگاه‌ها درگ می‌گیرید، صرف نظر از اندازه دستگاه، باید شبیه مکیدن هوا از طریق نی قهوه باشد. باید سفت باشه! این نوع کشش باعث ایجاد دود کم می‌شود و شبیه به سیگار کشیدن است و ضربه ای مشابه به گلو ایجاد می کند که بسیاری از سیگاری ها آرزوی آن را دارند. این یک تکنیک ساده است.
1-به آرامی دود را برای چند ثانیه به داخل دهان خود بکشید
2-آن را برای یک یا دو ثانیه در دهان بسته خود نگه دارید
3-دهان خود را باز کنید و دود را به ریه های خود منتقل کنید (نه یک "بلع")
4-پس از اینکه دود در ریه ها قرار گرفت، بازدم کنید
ریه مستقیم
DLH بیشتر برای ویپ های بزرگتر با کویل های مقاومت پایین، با استفاده از نیکوتین کم، ایده آل است. کشیدن بر روی یکی از این وسایل معمولا شبیه مکیدن هوا از طریق نی میلک شیک است. این نوع کشش بیشترین دود را ایجاد می‌کند و مانند ضربه زدن به بونگ است، اگرچه نرم و آسان در نظر گرفته می‌شود زیرا بیشتر با نیکوتین کم یا صفر استفاده می‌شود.
1-به سرعت دود را مستقیماً به سمت ریه ها بکشید
2-تقریباً بلافاصله دود را بازدم کنید
اگر نمی توانید بهترین تنظیم را برای ویپ خود بیابید، یا اگر دستگاه شما دارای جریان هوای قابل تنظیم نیست، میزان نیکوتین بهترین معیار برای نحوه استنشاق آن است. به عنوان یک قاعده کلی، نیکوتین بالا (12 میلی گرم تا 60 میلی گرم) برای MTL مناسب تر است و نیکوتین کم (0 میلی گرم تا 6 میلی گرم) برای استنشاق مستقیم ریه بهترین است. نیکوتین متوسط (6 تا 12 میلی‌گرم) می‌تواند برای هر دو نوع استنشاق مناسب باشد، اما معمولاً 6 میلی‌گرم حد قطعی برای استنشاق مستقیم ریه است.
